Shfaqjet

Burimi kryesor i stresit për punonjësit e kujdesit shëndetësor është stresi i përditshëm i punës. Kjo është veçanërisht e dukshme gjatë një situate krize. Përgjegjësitë profesionale, mungesa e një përshkrimi të qartë të punës, orët e gjata të punës, puna në zona të paqëndrueshme dhe të pasigurta, shtimi i ngarkesës që nuk shoqërohet me incentiva financiare dhe komunikimi i dobët janë faktorë që ndikojnë në mirëqenien personale dhe cilësine e punës tek punonjësit e kujdesit shëndetësor. Profesionistët që merren me pacientët me trauma mund të mbingarkohen emocionalisht dhe të rrisin rrezikun për të përjetuar simptoma të ngjashme me ato te pacientëve të tyre

• Stresi i shumëfishtë/burn out;
• Lodhja ndaj dhembshurisë që tregohet për pacientin;
• Trauma e përjetimit të vuajtjes së pacientit;
• Angazhimi i ekzagjeruar; si dhe shenjat dhe simptomat

• Burnout është një përgjigje ndaj ekspozimit të tepruar dhe të vazhdueshëm ndaj stresit, rrethanave të vështira ndërpersonale dhe paaftësisë për të përmbushur kërkesat e zakonshme.
• Burnout karakterizohet nga “lodhja emocionale, ndjenja se mendimet e dikujt janë joreale ose nuk i përkasin vetvetes (depersonalizimi) dhe arritje të reduktuara personale”.
• Burnout shoqërohet gjithashtu me përfshirje të lartë emocionale në mungesë të mbështetjes adekuate sociale ose kënaqësisë në punë. Situata të tilla mund të shkaktojnë dobësi të shtuara dhe ta lënë personin të ekspozuar ndaj stresit kumulativ dhe djegies.
• Burnout në vendin e punës zakonisht shkaktohet nga ngarkesa e tepërt e punës me burime të pamjaftueshme, kontroll i kufizuar me përgjegjshmëri të lartë, njohje dhe kënaqësi të ulët, konflikte ndërpersonale ose izolim social, pabarazi ose trajtim i padrejtë dhe ndjenjë e paqartë e qëllimit ose vlerave
• Burnout ka efekte serioze si në mendje ashtu edhe në trup; ndikon edhe në sjellje në mënyra të ndryshme. Në fillim mund të shkaktojë humbjen e interesit ose entuziazmit për të marrë disa role. Në mënyrë progresive, burnout mund të bëjë që stafi të humbasë energjinë e tij për të kryer detyrat e përditshme, duke i lënë ata të ndihen pesimistë, të pashpresë, të pafuqishëm dhe të mërzitur.
• Kjo ndjenjë mund të ushtrojë një kërcënim për shëndetin, punën dhe marrëdhëniet e individit.

• Lodhja ndaj dhembshurisë që tregohet për pacientin ndodh kur profesionisti ndihet i paaftë për t’u ndjerë dhimbshuri ndaj përfituesit ose ka kapacitet dhe vullnet të ulët për të përballuar dhimbjen dhe shqetësimin e përfituesit.
• Ajo lidhet kryesisht me punonjësit e shëndetësisë në një mjedis klinik dhe me reaguesit e parë ndaj ngjarjeve traumatike.
• Lodhja mund të përkufizohet si sjellje, veprime dhe emocione të demonstruara nga punonjësit e kujdesit shëndetësor në përgjigje të një gjendjeje traumatike që tregohet nga përfituesi. (26).
• Lodhja mund të ndodhë kur punonjësit e kujdesit shëndetësor përjetojnë rritje të ngarkesës së punës gjatë një periudhe kohore ose kur ndjejnë paaftësi për të ndihmuar përfituesit ose për t’iu përgjigjur nevojave të tyre.
• Kjo gjendje përjetohet edhe kur punonjësit e kujdesit shëndetësor tregojnë kujdes të dobët për veten, nuk kanë mbështetje psikosociale, mungesë të kontrollit të stresorëve në ambientin e punës, kënaqësi te ulët në punë etj

• Trauma përjetimit të vuajtjes së pacientit (trauma zëvendësuese), e njohur edhe si trauma dytësore, është procesi ku punonjësit ekspozohen ose dëgjojnë histori të ngjarjeve traumatike nga përfituesit të cilët po ndihmojnë, dhe që mund të çojë në zhvillimin e simptomave të traumës dytësore ndaj vetë profesionistit të kujdesit shëndetësor.
• Si e tillë, trauma zëvendësuese përkufizohet si aftësia personale për të ndjerë dhe kuptuar ndjenjën e dikujt tjetër sikur të ishte e vetja.
• Është një reagim që mund të ndodhë si rezultat i dëshmisë ose mësimit të ngjarjeve traumatike që u kanë ndodhur njerëzve të tjerë.
• Kalimi i traumave zëvendësuese ndikon në përvojat e brendshme dhe pikëpamjet e punëtorëve.
• Trauma zëvendësuese mund të shkaktohet nga një ngjarje traumatike ose mund të grumbullohet me kalimin e kohës; historia e një përfituesi mund të provokojë reagime traumatike në vijën e parë duke marrë dhe dëgjuar tregimin, dhe ekspozimi i vazhdueshëm ndaj të njëjtit material traumatik me përfitues të ndryshëm në raste të ndryshme mund të çojë në traumatizimin mëkëmbës.
• Si i tillë, ky i fundit mund të jetë një proces i ngadalshëm gradual dhe mund të bëhet “normal” për punëtorët. Si rezultat, punëtorët mund të mos jenë të vetëdijshëm se po vuajnë nga trauma zëvendësuese.
• Nëse simptomat ose pasojat emocionale nuk zbuten, kjo do të ndikojë në mirëqenien dhe aftësitë profesionale të punonjësit.